Του Περικλη Κοροβεση
Τελικά η περιπλανώμενη απειλή για παραίτηση του προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ κατέληξε στην Κουμουνδούρου.
Στη δήλωσή του, που αναιρούσε την παραίτησή του, αναλάμβανε πλήρως τις ευθύνες του. Θαρραλέα και υπεύθυνα. Μιλάει για πρώτη ευθύνη. Δεύτερη, τρίτη, τέταρτη δεν υπάρχει; Το δίδυμο Αλαβάνος-Τσίπρας που κυριαρχούσε σε όλα τα μίντια όλο αυτό τον καιρό, δεν έχει «δίδυμες ευθύνες»; Για να μη μιλήσουμε για την κοινοβουλευτική ομάδα, το μόνο εκλεγμένο όργανο του ΣΥΡΙΖΑ κατευθείαν από τον λαό. Ή ακόμα για τη γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ όπου αντιπροσωπεύονταν όλες οι συνιστώσες. Ή ακόμα για τις «ηγεσίες» του ΣΥΝ. Γιατί ο ΣΥΝ από μόνος του είναι μια ομοσπονδία τάσεων και ρευμάτων που έχουν μεγαλύτερη ανομοιογένεια απ’ ό,τι έχουν όλες οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτό τον κάνει αδύναμο και ενέχει τον κίνδυνο της διάσπασης.
Και εδώ παίζεται το παιχνίδι. Ο ΣΥΝ όπως και όλες οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, ιστορικά θραύσματα της Ελληνικής Αριστεράς, είχαν φτάσει σε ένα αδιέξοδο. Και είχαν να επιλέξουν μεταξύ γραφικού και πολιτικής. Και επέλεξαν πολιτική που απελευθέρωσε μια μεγάλη δυναμική. Το δημοσκοπικό 18% μπορεί να ήταν από αέρα, αλλά ήταν ενδεικτικό αυτής της δυναμικής που χάθηκε στον δρόμο. Και τη δυναμική αυτή λίγοι την κατάλαβαν για να επενδύσουν σ’ αυτή.
Το υποτιμητικό «ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ» που χρησιμοποιήθηκε από κορυφαία στελέχη του ΣΥΝ υποδήλωνε εταίρους δύο ταχυτήτων και μη αποδοχή του εγχειρήματος. Ηταν αλαζονικό. «Εγώ και οι άλλοι», που παρέπεμπε ευθέως στον σταλινισμό του ΚΚΕ. «ΚΚΕ και συνεργαζόμενοι». Και μετά ακολούθησε η λογική του μπακάλη. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ ασχολείται με τους ψιλικατζήδες και δεν παίρνει ένα καλό ράφι στο σούπερ μάρκετ του ΠΑΣΟΚ;
Αυτές οι προσεγγίσεις εξασθένησαν τη δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά δεν είναι οι δημοσιογράφοι που φταίνει για όλα. Είναι πρωτίστως ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ και οι όποιες ηγεσίες του, που στην ουσία τον καθιστούν ακυβέρνητη πολιτεία. Είναι γεγονός πως πρώτη φορά στην Ελλάδα συναντάμε τόσα πολλά ιδεολογικά ρεύματα που συνεργάζονται αρμονικά μεταξύ τους, σε σύγκριση βέβαια με τις τάσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Αρκετοί μιλούν για παγκόσμια πρωτοτυπία. Αλλά υπάρχει και μια δεύτερη εξίσου πρωτότυπη. Είναι ο μόνος πολιτικός σχηματισμός που δεν θέλει μέλη. Στον ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει κάρτα μέλους. Αν κάποιος θέλει να ενταχθεί στον ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί. Πρέπει να μπει σε μια από τις συνιστώσες. Δηλαδή, πρέπει να έχει «μέσο».
Οσο περνάει ο καιρός από τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών και απελευθερωνόμαστε από τη συναισθηματική φόρτιση, τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ ως δυναμική βγήκε κερδισμένος. Αυτό που έχασε ήταν την αλαζονία του και τον μεγαλοϊδεατισμό του, απαραίτητες προϋποθέσεις για μια άλλη πολιτική. Π.χ. αυτός ο τρίτος πόλος από πού προέκυψε; Καλός στη γεωγραφία δεν ήμουν, αλλά αν η γη είχε τρεις πόλους τότε θα ήταν τριγωνική. Πώς είναι δυνατή μια συνεργασία με το ΚΚΕ; Οποιος γνωρίζει έστω και μια συμπαθητική φράση οποιουδήποτε στελέχους του ΚΚΕ για τον ΣΥΡΙΖΑ, ας μας την πει για να το ξανασκεφτούμε. Αλλά όσοι έχουν ασχοληθεί με την πολιτική του σταλινισμού ξέρουν καλά πως ο κύριος εχθρός του είναι αυτός που απειλεί το έδαφός του. Και το πρόβλημα της συνεργασίας με τους Οικολόγους Πράσινους είναι το λιγότερο προσβολή στη μνήμη του Μιχάλη Παπαγιαννάκη, ενός από τους ιδρυτές της πολιτικής οικολογίας στην Ελλάδα. Αν οι Οικολόγοι Πράσινοι ήθελαν τη συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, θα ήταν το πιο εύκολο πράγμα. Οι Οικολόγοι Πράσινοι εμφανίζονται σαν νέοι ηγεμόνες. Και οι ηγεμόνες δεν συνεργάζονται, επιβάλλονται.
Ας δούμε τώρα λίγο πιο προσεκτικά το νόημα της παραίτησης και της μη-παραίτησης του Αλαβάνου. Υπάρχει μια σαφής μετατόπιση του κέντρου βάρους των αποφάσεων από τον ΣΥΝ στον ΣΥΡΙΖΑ. Στο εξής δεν θα μιλάμε για Κουμουνδούρου, αλλά για Βαλτετσίου. Τι μπορεί να σημαίνει αυτό; Προς το παρόν τίποτα. Ενας ακόμα δρόμος αποκτάει πολιτική σημασία. Το παιχνίδι θα παιχτεί στο κατά πόσο ο ΣΥΡΙΖΑ, ταχύτατα, θα καταλάβει τα προβλήματα συγκρότησής του σε ένα ενιαίο κίνημα για τον Σοσιαλισμό του 21ου αιώνα, με όργανα και θεσμούς, με μέλη και εκλογές, διαφάνεια και ανοιχτές διαδικασίες, που θα μπορούν να ελεγχθούν από όλους. Ηδη έχει ένα πρώτο μέλος. Τον Αλέκο τον Αλαβάνο που διεκδικεί την κάρτα του μέλους.
*Συγγραφέας-βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Α’ Αθηνών
1. Από τη δήλωση Α. Αλαβάνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου