Μια φορά κι έναν καιρό… ήταν μια… αγέλαστη πολιτεία. Την «συγκροτούσαν» κάποιοι άνθρωποι, που είχαν βάψει τα πρόσωπα τους κόκκινα για να ξεχωρίζουν από τους άλλους. Οι άνθρωποι αυτοί συνδιαλέγονταν και οργάνωναν συσκέψεις, συντονιστικά και συνδιασκέψεις με σκοπό… να βάψουν όλοι οι άνθρωποι τα πρόσωπα τους κόκκινα. Μερικοί από αυτούς κατάφερναν να γλιστρούν ανάμεσα στους άλλους και ενίοτε να ηγούνται της καμπάνιας! Άλλοι αρκούνταν σε θέσεις… κόκκινων επαγγελματικών στελεχών καταφέρνοντας να κυκλοφορούν δεξιά κι αριστερά ανάμεσα σε κόκκινες βιβλιοπαρουσιάσεις, κόκκινα φεστιβάλ, κόκκινες εκδηλώσεις γενικώς. Α… και κατά καιρούς γκρίνιαζαν και μάλωναν μεταξύ τους για τον τρόπο με τον οποίο θα πείσουν όλους τους υπόλοιπους να βάψουν κόκκινα τα πρόσωπα τους. Κι ο καιρός περνούσε κι ο χειμώνας διαδέχονταν το φθινόπωρο κι η άνοιξη έδινε τη θέση της στο καλοκαίρι και… τίποτε δεν άλλαζε. Οι άνθρωποι δεν πείθονταν να βάψουν τα πρόσωπα τους κόκκινα. Και να σου πάλι συντονιστικά και συσκέψεις και συνδιασκέψεις και γκρίνια και κόκκινες εκδηλώσεις. Και ο καιρός κυλούσε ήσυχα για τους κατοίκους της αγέλαστης πολιτείας που τελικά δεν ποθούσαν παρά να κρατήσουν απλώς το ξεθωριασμένο κόκκινο χρώμα στα πρόσωπα τους και φυσικά… τις θεσούλες τους στην αγέλαστη πολιτεία.Το παραμύθι όμως έχει και άλλους πρωταγωνιστές… τους καλικάντζαρους, αυτά τα υποχθόνια, δύσμορφα πλάσματα που γούσταραν να πειράζουν τους ανθρώπους με τα βαμμένα κόκκινα πρόσωπα και να φέρνουν τα πάνω-κάτω. Στις αταξίες των καλικάντζαρων βοηθούσαν όσο μπορούσαν και άλλοι άνθρωποι, αυτοί που τα πρόσωπα τους ήταν κόκκινα από τη χαρά, την περηφάνια αλλά και την ντροπή. Οι άνθρωποι αυτοί δεν έβαφαν τα πρόσωπα τους γιατί απλώς δεν το είχαν ανάγκη. Ήταν λίγοι βέβαια και πάντα δεν κατάφερναν να ζαλίσουν την αγέλαστη πολιτεία με τα μαντζούνια που έβραζαν οι καλικάντζαροι… Κατάφερναν όμως να ζούνε, να χαίρονται να λυπούνται, να νιώθουν. Κι όσο υπάρχουν αυτοί κι εμείς κι οι καλικάντζαροι η ζωή θα προχωράει!
(Εμπνευσμένο το βράδυ της προηγούμενης Κυριακής από τη διασκευή του μουσικού παραμυθιού Βοτάνι-Βοτανάκι, που οι σύντροφοι, οι συντρόφισσες και το κίνημα δεν…κατάφερε να παρακολουθήσει γιατί απλώς δεν υπήρχε πολιτικό πλαίσιο).
E.M.
απο την Εποχη της Κυριακης 29-11-09
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου